Richard Baratta (US) tiltle: Looking Back music: Jazz release date: february 21, 2025 label: Savant Records promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Richard Baratta © Rootsville 2025

Savant Records is trots om de release van Looking Back aan te kondigen op 21 februari 2025, het opwindende nieuwe album van drummer-bandleider Richard Baratta. Zoals de titel al doet vermoeden, neemt Baratta luisteraars op zijn vierde album voor Savant mee op een nostalgische weg van klassieke rock- en soulopnames uit het midden tot eind van de jaren 60, en herinterpreteert ze in een meeslepende jazzsetting. Baratta's aasband bestaat uit de geweldige GRAMMY-genomineerde pianist-arrangeur Bill O'Connell, saxofonist Vincent Herring, gitarist Paul Bollenback, bassist Michael Goetz, percussionist Paul Rossman en speciale gastvocalist Carol Scott.

Richard Baratta is een man die in staat is om veel verschillende hoeden te dragen, hij heeft er verschillende gedragen tijdens zijn gevarieerde carrière, die hem van het muziekpodium naar filmsets en weer terug heeft gebracht. Baratta begon zijn muzikale carrière bijna 40 jaar geleden, speelde met verschillende big bands en ensembles in New York voordat hij in de filmindustrie terechtkwam en uiteindelijk een gevestigde, gewilde producer werd met The Wolf of Wall Street, The Irishman, Joker en verschillende Spider-Man-films onder zijn credits. In 2020 keerde Baratta formeel terug naar de muziek met zijn labeldebuut, Music in Film: The Reel Deal, waarop de drummer een aantal van zijn favoriete filmmuziek opnieuw vormgaf in een verkwikkende jazzsetting. Een commerciële triomf (bewezen door bijna 4 miljoen streams op Spotify), het album kreeg een GRAMMY-nominatie voor pianist Bill O'Connell's slimme arrangement van "Chopsticks".

Baratta's vervolgalbum, Music in Film: The Sequel volgde en de streams en positieve recensies bleven zich opstapelen. Zijn derde album, Off The Charts, onderzocht een nieuwe formule voor de drummer uit New York - dit keer besloot hij, in plaats van filmmuziek, naar de jaren 60 en 70 te kijken voor begeleiding, en koos hij minder bekende composities van inspirerende jazzgrootheden uit die periode. Looking Back hanteert een vergelijkbare aanpak, maar nu is de muziek misschien wat herkenbaarder: James Brown, Jimi Hendrix, Led Zeppelin en Bob Dylan zijn de componisten.

Baratta verkent samen met zijn werkband nummers als "Blowin' in the Wind", "Purple Haze", "I Feel Good", "Lucy In The Sky With Diamonds", "Whole Lotta Love", "Respect" en andere rockmegahits. Met een echt all-star ensemble bij de hand zijn de arrangementen van pianist Bill O'Connell ronduit swingende aangelegenheden met een frisse, unieke benadering en een funky Latin Jazz-gevoel. Net als met zijn Music in Film-serie bewijst Richard Baratta dat hij een begaafd vernieuwer is in het transformeren van bekend en vaak verrassend materiaal in levendige jazzuitvoeringen die nieuwe concepten aan deze werkelijk iconische nummers toevoegen en hun tijdloze aantrekkingskracht onderstrepen.

Hoogtepunten zijn onder meer Led Zeppelin's "Whole Lotta Love", waarop Baratta's drums van rechts naar links pannen, wat Jimmy Page's gitaar op het origineel uit 1969 nabootst. De bijgewerkte versie van de groep behoudt een agressieve toon en opent zich ongeveer halverwege voor Bollenback en O'Connell om zich uit te strekken. Altist Vincent Herring dient hier vooral als leesteken voor de melodie van het nummer.

Het sextet nam ook Otis Redding's "Respect" op zich — een melodie die moeilijk anders dan swingend zou zijn. Maar na ongeveer een minuut van het herwerkte nummer transformeert Herring's barrelende solo de compositie. O'Connell's begeleiding en bassist Michael Goetz houden de band in het gareel, terwijl Baratta, Bollenback en percussionist Paul Rossman kleur geven aan de procedure. "Als het aankomt op het spelen van bebop of straight-ahead muziek, dan is dat Vincent," zei Baratta over de saxofonist, die op twee eerdere albums van de bandleider verscheen.

Misschien minder getransfigureerd, maar niet minder in de pocket, is de versie van de groep van The Mamas & the Papas' "California Dreamin'." Iedereen van Wes Montgomery tot Diana Krall heeft versies van de melodie opgenomen, maar Baratta heeft die interpretaties nooit geïnternaliseerd.
De bandleider beschreef de fluitsolo van de melodie als revolutionair toen hij hem voor het eerst hoorde. "Het was gewoon iets waar ik graag naar luisterde", zei de bandleider. "Ik luisterde destijds naar jazz - naar Trane en Miles - maar ik luisterde altijd naar rock." "Hey Jude" volgt een paar nummers later, en versterkt de rockneigingen van de drummer, maar laat ook een beetje de gevoelige kant van het ensemble zien. De arrangementen laten opnieuw O'Connells impuls zien om filigraanmelodieën met een Latijns gevoel te maken.

Als Looking Back Baratta is die op zoek is naar nieuwe uitdagingen en inspiratie, blijft hij vertrouwen op een stevig uitgangspunt om toegankelijke kunst te creëren. "Er is hier iets dat mensen makkelijk kunnen begrijpen," zei de bandleider over zijn nieuwste poging, inclusief een constellatie van bekende melodieën. "Ik ben een entertainer en een boodschapper. Ik vind het leuk om te zien dat mensen zich goed voelen, en ik wil dat mijn muziek hen transformeert.